Ei

Soms zijn er ochtenden dat het eerste waar ik aan denk is aan wie ik mijn excuses moet aanbieden. Zoals aan mijn baas, die mijn verbruik van de avond ervoor moest lappen omdat ik al in de taxi naar huis zat. Dit was nadat ik tegenover het restaurant de twee Irish coffee en garnalen in melk aan een eend voerde, hurkend aan een vijver in de woonwijk. Dit gebeurde op een metertje of tien afstand van de gastheer uit het Turkse restaurant die buiten een sigaret rookte. Dat zou nummer twee zijn. Of aan Harrie, die ik tegen het lijf liep toen ik de bewoonde wereld weer aandeed en ik hem zijn hond Micky zag uitlaten. Voor het feit dat ik vind dat hij ruikt als de eerste lentezon en ik vrijwel onmiddelijk mijn neus in zijn nek leg als ik een fles wijn op heb. En voor het geping dat volgde waarin ik vanmorgen de woorden 'eitje voor je koken' en 'milk you' las voordat ik alles ONMIDDELIJK verwijderde zodat ik mijn gedrag niet verder kon teruglezen. En misschien aan de bewoners in mijn omgeving; ik denk niet dat ze het leuk vonden dat ik om half twee in de nacht 'Sex, mannen en geld' van Hanny zong. Ik ben een ei. Als ik een reclame zou zijn ben ik die van Zalando.



Miles Davis. Pharaoh's dance.