'Een kop thee meneer,' zei ik tegen de man achter de bar bij de bioscoop. Met mijn zakje groene thee in mijn mok heet water liep ik naar de bioscoopzaal. Zaal 1. Het was druk in de lobby en ik wilde niet vragen of ik aan mocht schuiven bij andere. De gemiddelde leeftijd zal rond de 60 jaar zijn geweest. Normale mensen werken op een woensdagochtend en hebben geen tijd voor film. Ik niet. Maar ik ben dan ook geen normaal mens. De film die ik ging kijken was 'Un amour de jeunesse,' een Franse film. Het verhaal gaat over de prachtige Camille en haar eerste liefde Sullivan. We zien wat iedere jongere meemaakt met hun eerste grote liefde; wulpsheid, onzekerheid en vooral die pure verliefdheid. Sullivan gaat reizen en na vele brieven eindigt de liefde met een brief waarin hij aan haar schrijft dat het voorbij is. Tranen. Goodbye first love. Het leven gaat door voor Camille en dan hoort ze, jaren later, dat hij weer terug is in Parijs.
Toen ik 'The Iron Lady' zag lag ik bij de aftiteling uitgeput in mijn bioscoopstoel, vol met kruimels zoute popcorn en een colavlek op mijn nieuwe overhemd. Moe van het spektakel. DENIS, NO DENIS, PLEASE STAY! Dat was hierbij niet. Een lief verhaal dat siert door zijn eenvoud. Lola Créton speelt Camille en als je haar ziet denk je terug aan 2001; Audrey Tatou in Amélie. De film is fijn. Het mooie Parijs, de ongerepte natuur, de fijne muziek en een goed gespeelde ongelukkige moeder (Valérie Bonneton) Een heerlijk woensdagochtend met een film als dit.
Irritatiepuntje: Tepels. Hoogtepunt: Magne-Håvard Brekke als Lorenz (yum).
Johnny Flynn & Laura Marling - The Water
Geen opmerkingen:
Een reactie posten