Trivial Persuit Tuesday
(on Wednesday)

‘Ga je naar huis, of heb je nog tijd voor een spelletje,’ vraagt moeder terwijl ze de vieze borden in de vaatwasser plaatst alsof ze een tangram in elkaar puzzelt. Ik zie het kleine vrouwtje druk in de weer met pannen en bestek, en ook al heb ik beloofd dat ik met de buurman Kriek ga zuipen besluit ik wat langer bij mijn moeder te blijven. Ik besluit terplekke dat ik Trival Persuit wil spelen. ‘Als je maar weet dat ik je bruut inmaak met een spel Trival, mam,’ zeg ik speels en zonder wat te zeggen gaat ze verder met het opruimen in de keuken terwijl ik het spel klaarzet.

Mijn moeder weet alles. Het enige wat mijn moeder in haar leven heeft gedaan is luisteren naar prachtige muziek en het lezen van mooie boeken. Mijn moeder kan zich verliezen in boeken. In een boek kan ze dromen. Ik luister naar haar uitleg over het antwoord bij bepaalde vragen en ik zie haar genieten als ik naar haar luister en vragen stel over alles wat ik niet weet, onwetende bengel die ik ben. Als klein kind zei ze niets, ze las boeken en gaf me knuffels. Nu zegt ze ook niet veel, de mensen in haar omgeving zeggen veel. Dus leest ze nog steeds zoveel als mogelijk is.

Kijk mij nu zielig in het roze. Deze Triviant heb ik verdiend met een ‘vermaak’ vraag. Moeder pakte het kaartje en glimlachte. ‘Goed luisteren jongen, welke stad. Dus wélke stad (maakt hierbij met haar wijsvinger draaiende bewegingen in de lucht en kijkt mij met grote ogen aan, zoekend naar enthousiasme voor de eerste punt van de cirkel die ik in de wacht kan slepen) staat bekend om zijn textielindustrie?’ Ook ik maak mijn ogen zo groot als pingpongballen en geef haar enthousiast het antwoord. Ze gilt als een blij meisje en pakt een roze punt uit het zakje. Moeder is altijd enthousiast, dat maakt me blij.

Ik kwam thuis en heb geen Kriek meer gedronken met mijn Finse buurman. Ik heb in ‘Exodus’ gelezen.

“My mother had a slender, small body, but a large heart - a heart so large that everybody's joys found welcome in it, and hospitable accommodation." - Mark Twain.



Syreeta - Cause we've ended now as lovers