I took Charmander home

Tell me were and when, we’ll meet again.
Because I just begin to long for you, and the flesh you wear.
And everything will happen if you only give me the word.
Cover up my eyes because the sun is shining to bright.

Afgelopen week had ik de gehele week vrij. De week begon fijn toen ik op maandag mijn vriend Henk uit de stationshal zag wandelen terwijl ik aan de overkant bij Hotel Central van mijn eerste tap genoot. In het stoffen tasje wat hij bij zich had zaten flesjes Spa gevuld met wijn, gewikkeld in krant. Kortom, typisch Henk. We dronken de twee liter wijn en we kletsen wat op een plein in Tilburg voordat we met onze feestneus op onszelf verplaatsten naar de drukte van de Tilburgse kermis, de belofte gek te doen waar maken. Ik merkte aan mijn hoofd dat het goedkope rotzooi betrof wat ik het afgelopen uur had genuttigd en Henk vertelde dat het wijn was met het Albert Heijn logo op de fles en ik wist dat het een zatte dag zou worden. Wat verdoofd stond ik in de Stadhuisstraat te staren, om 23:00 lag ik in bed met een kater.

Woensdag (na een dag in bed te hebben gebaald) was de tijd daar om Toon te bezoeken in zijn woonplaats Nijmegen. Tegen de avond arriveerde ik in de stad van de vierdaagse en mijn oog viel op de binnentuin van restaurant Appels en Peren. We plaatsen ons op de stoelen en bestelden een fles huiswijn (I was a bit scared, but it was good) en wat fijn eten en genoten van elkaar. Een wesp zoemde wat om Toon zijn krullen heen en geïrriteerd wapperde hij met zijn handen om zich heen. Hij sloeg vervolgens de bril van zijn neus in het bord gamba’s in knoflook van de man aan tafel naast ons (It was charming how he grabbed he’s glasses out of the plate and then started licking it clean before apologizing).

Na een nacht doorhalen bij het prachtige Mijn Hemel, belandden we rond 03:00 bij de voordeur van zijn ouderlijk huis waar ik zag dat zijn ouders nog niet in bed lagen maar wat babbelden aan de huiskamer tafel. Aangeschoten als ik was plofte ik naast mijn kersverse schoonvader neer en pakte de fles Chardonnay uit de koeler en zei dat ik wel een glaasje druif zou lusten (het was de eerste keer dat ik logeerde bij Toon). Na mijn zatte praat en grappen die niet grappig waren was het tijd om te gaan slapen. Het eenpersoonsbed van Toon was niet een probleem, zo ook niet de avatar posters aan de muur of het gezellige gastendoekje waarmee ik mijn lichaamssap mee af heb poetsen (Pokemon’ Charmander was printed on it). Wat ik wel een probleem vond was dat ik tijdens onze vrijpartij, de volgende ochtend, zijn zus hoorde hoesten in de kamer naast die van hem. Ik heb tegen Toon gezegd dat ik hoofdpijn had en liever nog even wat sliep, hij zei dat hij me een mietje vond.

Fristi of Yogho Yogho. Ik kan niet kiezen wat ik het lekkerst vind. Humpff, ik denk Fristi. Fristi is frisser en dunner maar die dikke Yogho Yogho is ook fijn voordat ik ga slapen. Ik proef nog door. Mijn oordeel volgt.

Renaissance Hotel, this is Patricia speaking, how may I help you?
Met Erik Spijkers. Ik wil graag weten of er roomservice is in uw Hotel.
Ja, meneer Spijkers, wij hebben roomservice.
En als ik dan in bad lig, kan ik dan roomservice bestellen?
Dan kan meneer Spijkers maar u moet dan uit bad komen om de deur te openen…
Die zet ik dan al open…
Dan is dat mogelijk meneer Spijkers.
Woo Hoo.
Heeft u verder nog vragen meneer Spijkers?
Nee, dat was het. Fijne dag mevrouw.
U ook meneer Spijkers, ik wens u ook een fijne dag.

Luister binnenkort naar de Cold War Kids en kijk de docu Paris is Burning.

Chairlift - Bruises