Pascalle

Laat me beginnen met het heugelijke nieuws dat mijn Toon een roman heeft geschreven (hoe leuk). De grote kleine man vertelde dit gisterenavond tussen neus en lippen door, duidelijk verveeld door mijn vuurzee aan negativiteit betreffende de aanwezigheid van veren en viezigheid tijdens de roze maandag en de gayparade (waarbij ik overigens aanwezig ben op beide evenementen om bier te zuipen). Nu heb ik ook al menig boek uitgebracht en sieren talloze kinderboeken en wat romans de rekken in de boekhandel. Sinds enkele weken bezig met mijn memoires, maar dat terzijde. Ik vroeg Toon of ik zijn boek zou mogen lezen en hij reageerde enthousiast. Hij vertelde dat zijn mentor op school hem er op had gewezen het boekje uit te geven maar hij vertelde dat hij daar verder niet mee bezig geweest is (…)

Goodmorning Renaissance hotel, this is Patricia speaking.
Dag mevrouw met Erik Spijkers. Ik wil graag weten of er een ligbad in de Deluxe Guestroom aanwezig is.
Ja, meneer Spijkers, daar is een ligbad aanwezig.
Wicked, dank u wel.
Graag gedaan. Heeft u verder nog vragen meneer Spijkers.
Nee, dank u, fijne dag mevrouw.
U ook meneer Spijkers, ik wens u ook een fijne dag.

Op de fietsroute naar mijn bezoek aan het zwembad fietste ik langs mijn ouderlijk huis en ik zwaaide naar binnen toen ik langs kwam fietsen, ze zagen me niet. Ik zag vader en moeder aan tafel zitten, verdiept in een spelletje kaart. Moeder wapperde met een theedoek van links naar rechts vanwege de hitte en vader zat onderuitgezakt in een wit hemd te genieten van een fles Schultenbräu van brouwerij Martens. Nadat ik mijn kilometers in chloor had afgelegd besloot ik een mok thee te drinken bij de twee lieve mensen. Met een spuitflacon mineraalwater zat ik in de tuin mijn gezicht te besproeien terwijl moeder me trots over de bloemen in haar tuin vertelde, en ik moet zeggen, ze zijn werkelijk prachtig. Voordat ik naar huis fietste kietelde, kneep, kuste en adoreerde ik moeder en aaide vader over zijn bol. Voordat ik weg wilde fietsen zei moeder dat ik de volgende keer maar wat langer moest blijven en ik voelde me kort een beetje schuldig omdat ik altijd druk ben. Misschien kan ik dit weekend casino Yatzee met ze spelen. Nadat ik mijn zwembroek had uitgewassen en ik mijn handdoek te drogen had gehangen nam ik plaats op het balkon met een glaasje cider en Vicky. Ik besprak met haar of ik mezelf nogmaals zou inschrijven bij Rodersana om mijn lifestyle problemen voor een week of negen onder handen te nemen. We lachten wat en ze snelde naar haar volgende afspraak.

Genoeg ongein. Ik wil jullie nog een verhaaltje vertellen over mijn jeugd.

Als je een druk leven in een stad leeft gebeurd er veel. Een druk bestaan in combinatie met mijn vijanden genaamd drank en sigaretten Keep your friends close but your enemies closer. In dit turbulente bestaan is het verstandig om mezelf twee weken in het jaar op te sluiten met films (Citizen Kane en Magnolia bekeken, beide aanraders) en muziek (Pink Martini en Paris Combo, zomerse tips). In deze weken laat ik het afgelopen jaar de revue passeren en ik bekijk mezelf grondig van bovenaf (lees: het eten van Dorito’s Sweet Chili en het roken van planten). Ik pak ook mijn fotoalbums uit de kast en ik bekijk de foto’s waarop ik als kleine jongen samen met mijn vriendinnetje Pascalle een kersboom versier. Pascalle was in mijn jonge jaren mijn vriendinnetje. We schommelden naar wat leek uren achter elkaar en we dansten in haar slaapkamer op muziek van de Dolly Dots. Toen ik negen jaar was besloten mijn ouders te verhuizen naar een nieuwe wijk in Tilburg en we lieten de ghetto van Tilburg voor wat het was. Ze is nog tweemaal bij me komen spelen maar daarna heb ik haar nooit meer gezien.

Al 21 jaar bekijk ik haar foto en ik glimlach naar de foto waar ze haar lange haren naar achteren gooit, gekleed in een blauw huispak. Ik heb haar meerdere malen gezocht in het telefoonboek en op hyves maar ze leek van de aarde te zijn verdwenen. Gisteren zat ik met een kennis aan een fles Kriek en ze irriteerde me met haar ellenlange verhaal over haar walgelijke partner genaamd Guido. Guido, dacht ik. Guido, zo heette de broer van Pascalle ook. Toen ik besefte dat deze ingeving me een nieuwe zoektocht opleverde besloot ik deze kennis in het Engels mee te delen dat ze een leven moest krijgen en ik knalde met mijn citybike door de binnenstraten van Tilburg, richting mijn computer. Richting hyves. Richting Guido. En daar was hij. En daar was zij. Ik zag aan haar haren dat zij het was. Het was mijn vriendin Pascalle. En nu zit ik op het werk haar krabbel te lezen en draait de radio het liedje radio van Dolly Dots. De fijne dingen van het leven. Thank you hyves.

Dolly Dots - Only the rain