Mijn nieuwe Zweedse buren

Het was rumoerig in het complex waar ik met mijn 3 buurmannen en buurvrouw al jaren prettig woon. Naast mij stond een woning leeg en ze bleken nieuwsgierig naar de nieuwe bewoner. Terwijl we (ik gekleed in een blauwe korte broek, zwarte sokken, en een geel T-shirt met daarop de tekst weg met rob geus) voor het complex, hangend in een kuipstoel wat alcohol nuttigde (Chardonnay Unoaked, Vina Errazuriz), droomde iedereen weg over zijn of haar ideale bewoner. Annie kwam uiteindelijk met haar verlossende woord: Een Zweedse man met zijn dochter, duidelijk geamuseerd door haar vermogen steeds meteen op de hoogte te zijn van zaken. Na een paar glazen zag ik het wel zitten, een man met kind om me heen. Helemaal lente.

De volgende dag tijdens John Carpenter’ Escape from L.A. (een zak Hamkas tegen mijn linkerbeen, een blonde gozer tegen mijn rechter), hoorde ik mijn deurbel. Het bleek mijn nieuwe buurman die om mijn advies vroeg omtrent Ziggo. Hij leidde mij naar zijn woning en liet mij een 10 pagina’s tellende dreigbrief lezen en gaf me wat kabels. Na een klaagzang van 45 minuten over deze provider (nog steeds trage verbinding), hebben we wat kalmer gekletst. Hij vertelde over zijn verbroken relatie, de frietboer op de hoek en zijn gevoel voor Franse vrouwen (en dikte het verhaal aan door met zijn kruis naar voren te stoten). Ik vertelde hem over zijn nieuwe woonwijk, mijn bezigheden, blabla en vroeg me intussen af of ik de billen van mijn nachtelijke escapade van 11 dagen geleden nog eens stiekem in mijn handpalmen zou mogen voelen? Hij vertelde ook over zijn dochter Nomi. Blijkbaar had ze oude Annie al geïrriteerd. Hij straalde toen hij over haar vertelde, dat was mooi om te zien. Afgelopen week heb ik meerdere malen gezwaaid naar Nomi. Een vrolijke, 7 jarige meid. Buurman Erik, Buurman Erik, schreeuwde ze vanaf het grasveld voor het pand. Vanaf het balkon zwaaide ik naar haar en trok ik gekke gezichten.

Zondag werd ik ziek en de afgelopen dagen voelde ik me niet meer dan een hoopje zeurend mens. Gisteren ging de deurbel, daar stond kleine Nomi. Met twee zakken sinaasappels en een leesboek vroeg mevrouw mij wat fruit te persen, om mij vervolgens naar het bed te begeleiden waar ze aan het verhaal Robin Hood begon. Op de rand van het bed vertelde ze vol enthousiasme het verhaal en ik maakte van onze Jordaan in Tilburg een Sherwood Forrest. Een leuke match. Na een klein uur moest ze naar turnles. We worden goede vrienden buurman Erik, en gaf me een kus op mijn voorhoofd.

Nog wat Rhino caps en weer aan de slag.

Ciara featuring Justin Timberlake - Love, Sex and Magic