d'Artagnan

Slapen blijkt niet de oplossing te zijn om mijn verdriet uit te schakelen. Ik droomde net van een hotelgang waar ik in een hoek zat. Tegenover mij zat een dikke man met kaal hoofd en grote hoed, hij had blauwe ogen en keek scheel. Op het midden van het gangpad lag mijn telefoon en ik wilde hem pakken om je te bellen maar durfde niet vanwege deze man (vage shit). Ik schrok wakker en voelde meteen weer wat ik had gedaan.

Doordat ik mezelf zo kalm en beheerst heb geuit naar je gisteren.. vind ik het eerlijk om je een mail te sturen. De manier waarop ik met je in gesprek zat was emotioneel en onduidelijk en ik bedacht me dat ik zo snel mogelijk weer terug moest reizen naar Nijmegen om het je nogmaals uit te leggen maar ik ben bang dat ik dan weer ongecontroleerd zit te spuien.

Ik leerde je kennen in februari en ik was meteen verkocht. Je glimlach, je haar, je zoen. Het waren de oppervlakkige dingen waar het om draait als je iemand leert kennen. Ik was verliefd. Naarmate ik je beter leerde kennen de afgelopen maanden was het de hoeveelheid liefde die je me gaf hetgeen wat me erg boeide en me ontzettend liet genieten. Je wilde de hele wereld laten zien dat ik bij je hoorde en dat is fantastisch. Ook thuis bij je ouders, het warme onthaal. Ik daarentegen kreeg het steeds benauwder. Ik heb die mate van aardigheid en liefde nooit zo goed gekend en wist niet hoe ik dit moest aannemen. Uiteindelijk kan ik zeggen dat ik bang was Toon, bang dat er wat fout zou gaan tussen ons. Ik begon naar dingen te zoeken die ik kon gebruiken om aan te kunnen tonen dat het tussen ons niet zo goed zat, echter kon ik niets vinden en ik probeerde mezelf te vermannen en te genieten van jou aandacht en alles wat je deed om het mij plezierig te maken. Toon, ik heb me erg speciaal gevoeld.

Dat ging goed maar toen zei je me dat je van me hield. Die mooie woorden gaf je me maar ik kon ze niet terugzeggen hoewel ik wel degelijk hetzelfde voelde, en dat al na zo’n korte tijd samen. Met veel moeite heb ik het ook kunnen zeggen tegen je maar ik begon weer te malen. De tijd daarna, dat jij genoot van mij, zat ik met een fles port bij vrienden uit te pluizen wat er niet klopte aan ons, en dat haat ik van mezelf. Uiteindelijk was ik op en ging ik zover dat ik mijn gevoel voor jou omschreef als niet meer dan vriendschap. Je gelaatsuitdrukking op dat moment staat in mijn geheugen gegrift.

Toon, met pijn in mijn hart laat ik je gaan. Jou open en pure manier van liefde geven is overweldigend en je verdiend iemand die het net zo kan uiten en accepteren. Iemand die graag hand in hand met je wil lopen en niet om zich heen kijkt. Iemand naar wie je niet 2,5 uur hoeft te zoeken op een gayparade en die midden in de nacht op het station in Nijmegen arriveert. Ook iemand die je niet gaat bellen als hij bij vrienden zit en vraagt of je niet te jong voor hem bent. Vooral iemand die geniet en niet bang is te zeggen dat hij veel van je houdt.

Ik denk aan alle fijne en leuke dingen die we hebben gedaan, bedankt daarvoor. Je bent prachtig.

Abba – The day before you came