Bitchfight in Amsterdam

Tijdens de gayparade van dit jaar hing ik aan een klein barretje in de drukke Reguliersdwarsstraat. Vriend Henk (die helaas onze vriendschap heeft verbroken aan het eind van deze dag) voelt zich op deze dag thuis tussen het volk dat zonder kleding, zonder schaamte en vooral zonder smaak de straten van Amsterdam onveilig maakt voor kleine kinderen vanwege hun behoefte in het openbaar andere te shockeren, het liefst met lichaamsdelen die normaal gesproken goed verpakt zitten. Op bonkende beats struint de menigte alle aanwezigen af om te kijken of er nog vers vlees rondloopt wat ze op dat moment bevalt voor een minuut of dertig. Grote zonnebrillen sierden de hoofden waardoor het totaalplaatje meer op een groot en deprimerend bijennest leek dan op een gezellig feest om te vieren dat mannen en vrouwen in Nederland openlijk homoseksueel kunnen zijn. Terwijl ik de menigte vanuit het begin van de straat observeerde vroeg ik me af waarom ik ook alweer in Amsterdam was. Een Antilliaanse jongen lachte wat toen hij mijn gezicht zag en ik keek hem aan terwijl ik mijn hand naar hem uitstak met hierin tien euro. Hij begreep me, pakte de tien euro uit mijn hand en gaf me de plantensigaret die hij daarvoor in zijn rechterhand hield. Even relaxen, dacht ik. Ik schaamde me kort voor mijn geaardheid. Comedy. A joke, a circus.

Na enkele uren bier drinken en een fijne nachtrust in het verschiet (Rennaissance hotel did not look like a five star hotel, but the pillows looked faboosh) praatte ik wat met mensen, danste ik op vage house muziek en vermaakte ik me kostelijk. Ook mijn vriend Toon zou nog langskomen en dat liet me glimlachen, ik had hem gemist. Enige biertjes later hing ik zelfs in de nekken van zes beren en kwebbelde ik met deze brute manspersonen en goten we onszelf vol met bier. Alles verliep prima totdat mijn mobiele telefoon een gaatje vond in het overbelaste netwerk, vervolgens hysterisch begon te piepen en me liet zien dat ik acht smsjes had ontvangen, zeven van Toon en één van een vriend van hem, Nick. Blijkt het dat Toon enkele uren de straten van het roze Amsterdam had afgestruind, zoekend naar mij. In de laatste sms vroeg een vriend van hem om opheldering omdat zijn maat Toon wat treurig naar het station was gelopen omdat zijn zin voorbij was. Ik brak een beetje toen ik deze woorden las. Hij heeft uren door de straten van Amsterdam gelopen, en ik was bier aan het drinken? That’s lame. Ik uitte mezelf kwetsbaar bij vriend Henk en vroeg hem wat ik kon doen. Hij vertelde me dat hij hier was om feest te vieren, niet om te smsen. Toen hij een tijd later nog geen poging had gedaan mij op te vrolijken en het alleen maar belangrijk bleek hoe hij zich voelde vertelde ik hem dat ik misschien wat eerder naar het hotel terug zou keren. Letterlijk vertelde hij me dat hij moest accepteren dat ik veranderd was, hij jaloers was en dat als ik naar het hotel zou gaan hij de vriendschap zou verbreken. Ik leunde naar voren, glimlachte in zijn gezicht en zei: Prima.

Als een gek liep ik weg van de slagerij en belde de NS terwijl ik over de Rokin snelde. De vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn vertelde mij dat ik nog veertig minuten had om langs het hotel te gaan om mijn spullen te pakken zodat ik iets voor half één de trein naar Nijmegen kon nemen. Ik wilde haar bedanken maar zag in de verte een tuk tuk staan dus ik drukte haar weg, stopte mijn telefoon in de broekzak en rende naar mijn reddingsmiddel. Ik sprong tegelijk met mijn dealer van eerder die dag in de tuk tuk, duidelijk zo stoned als een garnaal. Hij lachte en vroeg me hoe we deze situatie gingen uitvechten. Ik kocht voor tien euro het overgebleven deel van zijn volgende joint, hij gaf me een zoen, een hand, en stapte vervolgens tevreden uit. Rokend met de tuk tuk bestuurder (he was pretty) vroeg hij aan me waarom ik haast had. Ik vertelde hem dat ik de trein moest halen naar mijn geliefde in Nijmegen. Dat liet hem zijn voeten harder werken en ik viel met mijn rug achterover in het vervoersmiddel vanwege de spontane snelheid. Drie minuten later stond ik voor het hotel, ik betaalde de man en ik hoorde hem me succes wensen maar ik had mijn route al voortgezet richting kamer 417. Eenmaal aangekomen in de hotelkamer merkte ik aan mezelf dat ik mijn gevoel nog niet had geuit want ik was woest. Woest op iemand waarvan ik dacht dat het een vriend was, woest op de nichten die mijn dag hadden verziekt met hun ordinaire en stijlloze geneuzel en woest omdat ik niet eerder naar mijn eigen vent had gebeld. Ik gooide al mijn spullen in de tas, schakelde de televisie op een duur pornokanaal, haalde de badkamer en de minibar leeg en vertrok.

Eenmaal aangekomen op spoor 4a pakte ik mijn retour Utrecht. Ik had geen pinpas en paspoort bij me en met de vijftien euro uit mijn broekzak zou ik geen kaartje kunnen kopen van Utrecht naar Nijmegen, daar kwam ik twee euro voor tekort. Ik probeerde na te denken maar mijn hoofd zat te vol en ik was nog steeds woest. Ik ging op de grond zitten en trakteerde mezelf op een fles Heineken en een bifiworst van de minibar. Een man met bril ging naast me zitten en begon een praatje met me. Hij begon te vertellen hoe zijn dag was geweest maar ik onderbrak hem vrijwel onmiddelijk om te vertellen wat er de afgelopen anderhalf uur was gebeurd. Toen ik merkte dat ik mijn opgefokte gevoel kwijt was floot de mevrouw in NS kleding op haar fluit en ik dook de trein in (that was so lame but I needed te tell somebody). Eenmaal in de trein deed ik mijn tas open en vervolgens alsof ik sliep. Als de controleurs zouden komen kon ik zeggen dat ik beroofd was (Dinja learned me that trick). Er werdt niet gecontroleerd en toen ik nog vijftien minuten verwijderd was van het eindstation belde Toon mij terug en vroeg me of ik echt 32 keer had gebeld. Ik negeerde zijn vraag en vertelde hem dat ik bijna in Nijmegen was. Ik kom er aan, vertelde hij enthousiast.

Toen ik uit de trein stapte zag ik hem 100 meter verderop naar me toe rennen en ik deed net of ik hem niet zag. Met zijn Charmander doek zwaaide ik in de lucht en keek opgewekt alle kanten uit behalve die van hem. Hij sprong in mijn armen en zoende me. Ik brak weer. Waarom ben je niet bij Henk, vroeg hij. Omdat Henk jaloers op me is en ik geen zin meer had om met een kennis aan het domme circus in Amsterdam deel te nemen was mijn antwoord (nee hoor, mijn antwoord was dat ik hem miste).

Ik ga nooit meer naar de gayparade.
Henk probably fucked somebody to make himself feel better.

Vanavond sushi, chardonnay, muziek en fijne mensen. Yay.

Jack Splash featuring Missy Elliott & Jazmine Sullivan - I could have loved you