Ojalala (de zondag)

Onder een sprei, twee dekbedden, een fleecedeken, joggingbroek en oude trui word ik wakker. De zon schijnt binnen en ik knijp mijn ogen toe omdat het zonlicht zeer doet. Ik zie de vrolijke oranje rozen op het hoofdkussen naast me en ik besef me dat dit de eerste zondag is dat je niet naast me wakker word. Op mijn knieen en tenen vind ik steun op het matras en kijk naar buiten, ik weet niet goed wat ik moet gaan doen. Ik geef toe dat ik gewend geraakt ben aan je gezelschap in het weekend. Het leuke vond ik dat je zo goed sliep bij me, dat zei je steeds. Ik keek graag naar je gezicht als je lag te slapen en ik verbaasde me steeds weer hoe fascinerend ik dat vond. Het is nu bijna 10:00 en rond deze tijd had ik je uit het bed gesleurd en je gevraagd of je met me ging dansen op een liedje wat ik had gevonden op internet. Je zou niet tegenstribbelen en met een slaperig hoofd zou je jezelf het hele appartement door laten begeleiden met mijn gekken dansjes. Je zou lachend met je hoofd schudden en zeggen dat ik niet spoorde en me vervolgens optillen, op bed gooien, en daar pogingen doen me in een houdgreep vast te houden. Als je dat was gelukt zou je zeggen dat je me pas los zou laten als ik weer sliep. En vervolgens zou ik dan nog een uurtje slapen.

Hij heeft wat meer zelfspot nu, en ik luister ook naar klassieke muziek. Ik zal het geluid van zijn Nespresso apparaat missen, hij dat van mijn fluitketel. Zo gaan die dingen. Dingen zoals Piet Paulusma als stadsprins van Eindhoven tijdens carnaval dit jaar.

Pink Martini featuring Jimmy Scott - Tea for Two