Zonder bagage

Op een zaterdagmorgen besloot hij een krantje te lezen in zijn favouriete café. Een kopje koffie, een babbel met een vreemdeling, een fijn begin van het weekend zoals hij dat vaker deed. Na een gesprek over de nieuwe guns n' roses cd met een ietswat dominerende gesprekspartneer besloot hij zichzelf te verwennen met wat moois. Aangezien zijn knip geen flappen kon neerleggen voor zijn rondhuppelend jong, zo voor de sinterklaasdagen leek hem dat een goed plan. Wat verdwaald liep hij door de drukke winkelstraat. Dit was niets voor hem. Mannen die wachtend op de vrouw voor de Blokker aan hun 3e sjekkie begonnen, contact zoekend met lotgenoten en groepen Surinamers die met hun complete gezin de gehele breedte van de winkelstraat benutte. Hij vond het allemaal maar benauwend. Eenmaal aangekomen in een nog drukkere winkelketen bekeek hij wat kleding en keek hij al snel naar de uitgang om zo een beter beeld te krijgen van de snelste vluchtroute terug naar zijn café voor een Grimbergen en een tweede poging een gesprek te voeren over muziek. En toen zag hij haar. Zoekend naar passende kleding vanwege haar gezond ogende, zwangere buik. Hij pakte snel een trui uit het rek en staarde enkele seconden naar het, eigenlijk best leuke kledingstuk, terwijl hij de situatie op zich in liet werken. Het was lang geleden dat hij haar had gezien, 6 jaar geleden om precies te zijn. 6 jaar geleden, toen hij zonder een vriendelijk woord besloot het studentenhuis abrupt te verlaten voor de woning waar hij nog steeds in woonde. Zij had zijn beste vriend. Zijn partner, vriend. Destijds leek het deze vriend beter om met een vrouw verder te gaan en zo naarmate de jaren was hij smoorverliefd geworden op zijn vertrouwde huisgenote. En ze waren nog steeds samen. Ze hadden een nieuw huis gekocht en er groeide nieuw leven in haar. Hij werd onzeker van die gedachte, hij hield tenslotte nog steeds vreselijk veel van hem. Hij dacht nog regelmatig aan hun, hoe het met ze ging. Het werd hem te benauwd in de winkel en hij besloot te gaan. Niet verbergen of vluchten, nee, hij wilde gewoon weg daar, meteen. Zijn blik ving haar blik en hij merkte dat ze een beetje schrok. Hij knikte vriendelijk, en dacht hij haar misschien kon feliciteren met hun geluk. Zij keek snel in een rek met kleding en zette haar strakke gezicht op, zoals alleen zij dat kon, en kan. Strak maar ongemakkelijk. Hij liep maar door en bekeek zichzelf in de voorbijkomende winkelruiten, wederom lopend door de winkelstraat. Hij voelde zich lelijk maar besefte dat hij er goed uitzag nadat hij zichzelf enkele minuten had bekeken in de winkelruit van de Blokker. Hij draaide een sjekkie en rookte met de andere mannen. Hij keek nogmaals in de winkelruit en lachte; hij maakte het goed, daar hoefde hij niet aan te twijfelen.

Tijdens een Grimbergen en een gedichtenbundel over Tilburg dacht hij na over de situatie waar hij al veel eerder over na had moeten denken. Het is jammer dat oud verdriet niet afgesloten kon worden. Het moest een plaats krijgen. Het had een plaats gekregen. Een oude vriend. Een oude vriendin. Door hem bij elkaar gekomen en nieuw leven groeide in haar. Dat liet hem glimlachen. Hij was blij voor hun. En met deze constatering verdween het verdriet. Na 6 jaar.

Ramses Shaffy - Zonder Bagage