Onze Joop staat niet in de top 100 van de lekker. Arme Joop. Nu heb ik ooit eens een soepie klaargemaakt uit zijn 'kookschrift van een kookgek' waarvan ik, nadat ik een halve haan, een blok kaas en een complete worst erin moest stoppen, echt heb genoten. En aangezien hij net als mij denkt dat de Hollandse boerenkool weer helemaal hip gaat worden heb ik ervoor gekozen dat Joop nog helemaal happening is. Nu. Het volgende. Ik word 30. En 30 worden vind ik ronduit kut. Alles moet namelijk anders. Dat is zo, echt. Je denkt op je 29e levensjaar dat alles prima verloopt en dat je het eigenlijk perfect hebt geregeld allemaal. Maar niets is minder waar. De laatste paar maanden van je 29 is namelijk alles ineens erg suf en raar en stom enzo, en blijkt dat het in je hoofd allemaal nog beter en leuker en fantastischer kan. Nee, als je 29,5 bent gepasseerd valt alles ineens op zijn plaats. Alles klopt. En die penopauze waar een vriend van me inhangt nu hij 42 is geworden laat ik achterwege als er van mij over 10 jaar word verwacht dat ik daarmee in het diepe spring. Ik doe de penopauze met mijn 30. Ik ben nu als het ware ook 42. (roep ik hard) En ik ga er kalmpjes mee om. Niet met boeken over het dertigersdilemma en zo. Nee. Rustig aan. Ik begin met het kopen van een stuk of vier mokken. Mokken die termen als stijlvol, speels en 30 roepen.
Zo! Dat is er weer uit. Aanstellen is ook een vak.
2 opmerkingen:
op mn 18e kon ik de hele wereld aan; op mn 28e wist ik dat dat me toch net niet ging lukken; op mn 38e wist ik nòg minder...en nu op mn 44e doe ik ook maar wat... ;-)
en inderdaad zeer volwassen Finse stijlvolle mokjes mag ik wel zeggen.. en ach, 30 is niet zo erg hoor.. wacht maar tot je 35 word..
Een reactie posten