Stronger than me


Ik ben gisteren naar een verjaardag geweest. Eigenlijk had ik wat films in de dvd willen pleuren maar helaas. Het was een moetje want de afgelopen twee jaar had ik ook ineens een zonnesteek opgelopen of had ik weer ineens koorts. Bij binnenkomst leek het minder erg dan ik dacht. Ik zag mensen fijn kletsen met elkaar, de zon scheen zwoel binnen en er waren veel meer mannen dan vrouwen. Het was wel een beetje te gemaakt, dat dan weer wel. Net samenwonende stelltjes die keer op keer beginnen te smeken om te mogen vertellen over hun doorreis door whatever en over hoe fijn ze het hebben samen bla bla. De barbeque stond aan waarachter een nette jongeman man een beetje cool van zijn rose dronk. Dat was overigens ook het enige wat ze te drinken hadden. Rose. Ik had dan wel op de uitnodiging de tekst 'zaterdagmiddag rose verjaardagsfeestje' zien staan waar ik al op kotste, maar dat er ook daadwerkelijk alleen rose geschonken werdt wist ik dan weer niet. ik heb ze een fles wit kado gedaan. Terwijl ik zo wat stond te wachten op een fijne en vooral ruige gesprekspartner tussen deze perfect gestylde mensen zag ik een man glimlachend mijn kant opkomen. Hij had een blauw met wit gestreept overhemd aan met een witte kraag en zijn haar zat smooth. meestal kijk ik ook naar schoenen maar deze brachten me nergens. Lachend schudde hij mijn hand en hij stelde zich voor. De vervolvraag was of ik weer eens lekker wat kwam roddelen met de ladies over ons mannen hier. Nu vraag ik je. En hij vondt zijn opmerking erg leuk want hij bleef lachen. Toen hij inzag dat ik het niet zo erg grappig vond bedaarde hij snel en vroeg ik hem of er wat te roddelen viel, over ons mannen hier. Omdat hij niet meteen wat te zeggen had gaf ik hem een hand en wenste ik hem een fijne middag. Na wat te hebben gestaan in de zon en na het nuttigen van een schaaltje borrelnoten bevond ik mij in een gesprek tussen wat dames en een lijpe flikker die het kennelijk erg druk had om mij te imponeren met dansmoves die hij had geleerd bij een of ander dansiets. De dames hadden het over de mannen. Ik bedacht me dat die grappenmaker toch gelijk zou hebben met zijn opmerking. Bah. De dames bespraken namelijk hun partners. Dat de taken verdeeld waren in het huishouden. Manlief strijkte namelijk zijn eigen kleding en was toch zo'n lieve en verstandige vader voor al die kinderen die deze mensen ineens bleken te hebben. En zo netjes. Nee, als mijn partner een grote boodschap moet zet ik even de loungenation cd wat harder zodat hij ongestoord zijn gang kan gaan. Het enige wat ik kon doen was vriendelijk knikken en maar hopen dat ze me niet zouden vragen of het belangrijk is dat je partner je beste vriend is. Maar goed. Zo heb ik dus een paar uurtjes bij de dames staan luisteren. En knikken. Een paar uurtjes later stond ik nog steeds bij diezelfde dames. Ik had me gemengt in het gesprek door een fles gekoelde rose bij ze op de staantafel te plaatsen. Ze waren aangeschoten, iets te luidruchtig en hadden behoefte om bewegingen te maken die iets erotisch moesten voorstellen. Erg naar. Erg Halle Barry maar niet heus. Alles over hun mannen hebben die wijven op tafel gegooid. ALLES. Schaamteloos. Maar wel leuk. Ik wist veel van de aanwezige mannen. Terwijl ik daar wat stond te chillen en te genieten van de zon had ik al enige tijd de man van Liesbeth op het oog. En hij mij ook. Zo heb ik het toch voor elkaar gekregen om een hele middag en avond vol te houden op de verjaardag van mijn lieve vriendinnetje. Ik had het leuk gehad. Ze liep overigens af en toe achter me langs en vroeg dan dringend of ik wat meer mijn best wilde doen om mensen te leren kennen. Erg schattig. Ik fluisterde dan snel terug dat ik dat niet deed omdat ze geen bowl voor me had gemaakt. Toen ik besloot te gaan kreeg ik een omhelzing van een té slanke vrouw. Ik zou niet voor altijd alleen blijven, wist ze me te vertellen. Nee, ik zou snel iemand tegenkomen die écht leuk is. Iemand die lief voor me is. Ik bleef haar maar wat aankijken en gaf haar een volle fles rose. Here. Have another wine, bitch. Het zou een stoere afsluiter zijn geweest maar ik bleef vriendelijk. Eenmaal zittend op mijn fiets zwaaide ik mijn vriendinnetje na. Ik moest lachen. Wat een feest. Die Liesbeth. En die man van Liesbeth. Hij mag dan een fijne flirt hebben en een bruut lijf; hij heeft haar ondergekotst toen hij weer zat thuiskwam van zijn wekelijkse matenavond en ze moest hem troosten nadat ze Brokeback Mountain hadden gezien. Daarnaast poetst hij de buitenramen alleen beneden, een trap beklimmen vindt hij eng, dat trilt zo en plast hij zittend. Please!