Het was perfect. Rij vier en vreselijk dicht in de buurt van het podium. Een XL biertje in mijn handen en enthousiaste mensen om mij heen. Mijn nieuwe behang hangt prachtig tegen de muur en die Thijs Römer lijkende, Led Zepplin op de nano hebbende man, die zo brutaal was om in een cafeetje aan mijn tafel plaats te nemen bleek toch erg charmant te zijn. Ja. Mijn afgelopen dagen zijn prettig verlopen. Anouk was ruig. Maar toch even twee zaken die behandeld moeten worden. De eerste gaat over de fans van Anouk. Ik wist niet dat lesbo's zo into Anouk zijn. Overal waar ik keek zag ik ze. Geen grap. Echte, té dikke, maandverband spijkerbroek en groen met rode blouse dragende lesbiennes. Schreeuwend. Als leeuwinnen. 'NOUK'NOUK,'NOUK. Ik voelde me erg vrouwelijk deze avond. Ik voelde me roodkapje in een Gelredome vol Gorrilla's. En dat is geen fijn gevoel. Echt. Mijn mond stond open. Mijn onderkaak ietswat naar voren duwend en mijn wengbrauwen hoog opgetrokken. Ik maakte geluiden als ucch ucch. Wat een beren. Dus ja, Anouk en lesbo's? Eigenlijk klinkt het heel logisch. Nu dat is opgelost het volgende. Terwijl ik in gesprek was met mijn nieuw, brutaal project, en we iets aan het bespreken waren over het fietsen van lange afstanden kwam ineens de opmerking dan stop ik wel een biefstuk in mijn broek. Zomaar ineens. Ik knikte zoals er verwacht word van een man hoe hij knikt na 36 minuten spanning. Dus ik ben nog niet kwetsbaar geweest. Maar wÁt is een een biefstuk in je broek stoppen tijdens een verhaal over lange afstanden fietsen? Iets van een zadel of zo? Of opgevulde fietsbroekjes zodat je een zacht laagje op je billen hebt. Of zo? Biefstuk in je broek. Whatever. Anouk was mega vet.