Beetje gek

Tijdens mijn korte leven in deze wereld ben ik verschillende scènes tegengekomen. Ik laat ze achterwege. Ik denk dat het logisch is dat je in je leven soms een bepaalde richting op gaat. Dat je af en toe een bepaalde scène opzoekt. Dat je even de sfeer proeft en snel het toneel weer verlaat voordat je blijft hangen, maar toch het een of ander wat je hebt gezien meeneemt en toepast in je dagelijkse leven. Ik denk dat het zo werkt. Je groeit tenslotte van anderen. Waar ik nog nooit warm voor heb gelopen is het wereldje van de homofielen. En begrijp me niet verkeerd, als ik over scènes praat zoek ik de uiterste op. Geen halve bak voor mij. Halve bak is bullshit. Halve bak is meedoen aan telefoonspelletjes. Als man heb ik altijd willen weten hoe het voelt om een rasechte te zijn. Hoe ongelukkig dat wel niet moet voelen. In mijn vriendenkring heb ik alleen heteroseksuele lieverds en in een homobar draaien ze vervelende muziek en kijkt iedereen boos. Of ze zoenen met verschillende op een avond. Schaamte kennen ze in ieder geval niet. Het is ‘Big Spender’, maar dan de ‘I’m a Slave for you’ versie. Dus nooit een verhaal met roze veren op dit log. En dat moet veranderen. Ik ben afgelopen jaar naar de gay pride geweest en daar ben ik alleen mannen tegengekomen met te grote zonnebrillen en te strakke t-shirts die met hun heupen dansten en af en toe iets gilden. Wat ik daar zag kun je plaatsen in categorieën als ‘men at work’, bloemendaal en high tea. Voor mij was dat aanzicht zo benauwend. De gedachte dat ik me zou kunnen identificeren met dit soort mensen raakte mijn mannelijkheid. Ik was uitgeput toen ik thuis kwam. Ik heb me overigens nog wel vermaakt moet ik zeggen. In een poging tot een echt gesprek en wat stoere praat had ik me gemengd in een groep van 8 die me, met hun leren broeken, kale hoofden en ontblootte bovenlijven erg hebben laten lachen. Ze vroegen steeds of ze mijn bril mochten opzetten. Het leverde onvergetelijke uren op tijdens een zonnige middag in de binnenstad van Amsterdam. De volgende dag snapte ik er niets meer van. De naakte groep mannen van 8 waren gezellig. Het waren echte mannen. Met echte mannen verhalen. En echt bier. Hoe verder in de scène, hoe mannelijker ze weer worden? Ik heb er een poosje over nagedacht en heb toen besloten om het op te geven. Ik bedoel, dit waren rasechte maar geen 1 hetero man zal proberen een gevecht te beginnen met deze beren want dat verliest hij. Dus had ik besloten om 8 homo kennissen in Amsterdam te hebben, dat ik zelf ook een stoere man ben, de rest van het zootje een stel biggen te vinden en dat ik alle cd’s van Kelis nog maar eens moest beluisteren. Tot gisterenavond. Ik heb mijn homomoment gehad. Ik weet hoe het voelt. Ik begrijp jullie. En ik heb besloten dat ik jullie homos maar mietjes vind. Terwijl ik mijn teennagels stond te knippen in de badkamer hoorde ik een liedje bij idols. En dat liedje raakte me hard. En het is vreselijk homo maar oh zo waar. In mijn badjas heb ik de hele avond liedjes van Shirley Bassey gedownload en ik heb rondgedanst in mijn huis. Met whisky. Een komkommer was mijn microfoon. Zo zie je maar. Van tijd tot tijd hebben we allemaal wel eens wat geks denk ik. Het zorgt dat we groeien.