Don't you wanne catch me in my red bikini.

Sinds een half jaar heb ik een nieuwe onderbuurman. Bumie noem ik hem. Hij noemt mij obuum. Deze spannende dwerg van 1.70 lang boeit mij al een tijd. Met zijn wilde stoppelbaard, zijn kunstzinnig leven en zijn ogen die woest blinken onder zijn zwarte wenkbrauwen. En met deze ogen laat hij mijn adem stókken als hij me aankijkt. En hij weet het hoor, hij weet het. En dat maakt het alleen maar erger. Hij speelt er mee. Met mij als het ware. En dat haat ik. Al een tijdje komen we bij elkaar op bezoek. Hij heeft mijn kapot gevallen knie met jodium behandeld en heeft op mijn gitaar gespeeld terwijl hij daarbij wat zelfgemaakte woorden zong over zijn overleden kat. (wat is dat met mannen en huisdieren) Verder drinken we bier en praten we redelijk diep over fijne onderwerpen. Kortom, een chille buurman. Een fijne buurman waarbij ik steeds meer de behoefte krijg om hem uit zijn walgelijke Armani spijkerbroek te trekken. Alleen al die verfspatters erop laat me zweten. Zo gaat dat dus al een tijdje. Maandag kreeg ik een sms. Hij had een kado voor me. Bij mijn voordeur. Binnen 20 minuten was ik thuis nadat ik aan mijn kennissen had beloofd dat ik de volgende keer hun 3,5 uur durende Tibet backpack video zou bekijken. Na 20 minuten zag ik het. Daar lag het. In kranten gewikkeld. Zijn liefdeskado. Gedachten over omhelzingen en wilde nachten schoten door mijn hoofd toen ik rook aan de krant waarin ik geuren als vers zweet en Roma opnam. Nog eens 20 minuten later besloot ik de kranten te verwijderen. Het was een schilderij. Een zelfgemaakte. Van Bumie. Voor Obuum. Terwijl ik naar het afgrijslijke blok hout keek waarop met rood en wit was gesaust hoor ik mijn P.Diddy sms-ringtone. "Het heet lief, mijn aardige obuum," stond er met hoofdletters. Lief. En aardig. Vraagtekens. Ik bedoel, lief is als Gabriël Rios. Of Natascha Beddingfield. Dat is lief. Ik dacht meer aan wildere gevoelens zoals bij 'doing it' van LL. Of 'Feedback' van Janet. Misschien 'Puakenikeni' van Nicole Scherzinger. Maar geen lief en aardig. Dus wat te doen? Ik heb besloten na te denken. Want die ogen zeggen geen lief. Die ogen zeggen geen aardig. Die ogen zeggen 'ik doe jou direct. Hard.' Lief? Dat woord gebruik je bij je moeder. Ik heb mijn nieuwe schilderij in de toilet opgehangen. Het duurt nog even voordat ik deze verhuis naar de slaapkamer. Lief. Tss. I got work to do.